วัดมัชฌิมาวาสเป็นวัดใหญ่และสำคัญของจังหวัด มีอายุกว่า ๔๐๐ ปี แต่เดิมเรียกวัดยายศรีจันทร์ ตามชื่อนางศรีจันทร์คหบดีผู้มั่งคังและเลื่อมใสพุทธศาสนาอย่างสูงได้ถวายที่ดิน และเงินในการสร้างวัด ต่อมาเมื่อมีวัดอีก ๒ แห่งสร้างขึ้นขนาบข้าง คือวัดเลียบทางทิศเหนือ และวัดโพธิ์ทางทิศใต้ ชาวบ้านจึงเรียกวัดยายศรีจันทร์ว่า "วัดกลาง" เพราะตั้งอยู่ในตำแหน่งกึ่งกลางของทั้งสองวัด ครั้นเมื่อพุทธศักราช ๒๔๓๑ พระเจ้าน้องยาเธอกรมหมื่นวชิรญาณวโรรส ซึ่งทรงอยู่ในเพศบรรพชิตเสด็จเมืองสงขลาทรงเปลี่ยนชื่อวัดกลางเป็นภาษาบาลีว่า “วัดมัชฌิมาวาส" ซึ่งมีความหมายเดียวกันเนื่องจากวัดกลางมีความสำคัญมาตั้งแต่อดีต ทั้งเมืองสงขลาก็เป็นเมืองท่าสำคัญและเป็นศูนย์กลางติดต่อค้าขายกับต่างประเทศ จึงมีกลุ่มพ่อค้าจากต่างชาติที่มีความเลื่อมใสศรัทธาถวายปัจจัยหลากหลายเพื่อบำรุงวัดส่งผลให้วัดแห่งนี้ มีสถาปัตยกรรมแบบผสมผสานทั้งวัฒนธรรมไทย จีน และยูโรป ปัจจุบันนี้ยังคงมีโบราณสถานและโบราณวัตถุที่ได้รับการทำนุบำรุงให้อยู่ในสภาพสมบูรณ์ สถาปัตยกรรมในวัดที่สำคัญสำคัญได้แก่ พระอุโบสถ (ภายในพระอุโบสถมีภาพจิตรกรรมฝาผนังที่สวยงามเขียนในสมัยรัชกาลที่ ๔), ศาลาการเปรียญ, หอไตร, กุฏิทรงเก๋งจีน, หอระฆัง, เสาธง, เจดีย์, ตุ๊กตาหินสลักแบบจีน, ศาลาฤๅษีดัดตน เป็นต้น