พระยาเสนานุชิต (นุช) ผู้ว่าราชการเมืองตะกั่วป่า เป็นผู้สร้างล้อมรอบจวนที่พำนัก เป็นตัวอย่างกำแพงค่ายป้องกันศัตรูที่ก่อด้วยกรวดทรายผสมปูน หนา ๕๘.๕ เซนติเมตร สูง ๓.๘๐ เมตร ไม่ได้ก่ออิฐถือปูนอย่างกำแพงทั่วไป ลักษณะเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้าง ๙๕ เมตร ยาว ๑๕๘ เมตร เล่ากันว่าเมื่อคราวเกิดมีพวกอั้งยี่ระหว่างพวกโฮ่งเส่งกับพวกงี่หิ้น (หรือหงี่เห้ง) ในเมืองตะกั่วป่ารบกันเมื่อราว พ.ศ.๒๕๒๔ ราษฎรแตกตื่นหนีภัยเข้ามาอาศัยอยู่ในกำแพงค่าย พวกอั้งยี่ฝ่ายที่สู้ไม่ได้ก็หลบหนีมาอยู่ในค่ายด้วย พระเสนานุชิตสั่งปิดประตูค่ายแล้วมายืนถือดาบบัญชาการป้องกันค่ายที่เชิงเทินหน้าค่ายด้วยตัวเอง แต่เป็นที่น่าเสียดายว่า กำแพงทางด้านใต้ริมถนนอุดมธาราได้ถูกทุบทำลายยาวประมาณ ๒๐ เมตร เพื่อขยายถนนอุดมธาราให้กว้างขึ้นไป ปัจจุบันกำแพงค่ายเป็นทรัพย์สินของตระกูล ณ นคร