วัดสิงห์สถิต ตั้งอยู่เลขที่ ๒ บ้านวัดสิงห์ ในเขตเทศบาลตำบลวัดสิงห์ สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย สร้างขึ้นเป็นวัดตั้งแต่ประมาณ พ.ศ. ๒๓๗๕ ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา ในปี พ.ศ. ๒๓๘๖ ชาวบ้านเรียก วัดสิงห์ แต่เดิมบริเวณนี้เคยเป็นป่าคงเป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์ร้าย เช่น สิงโต เมื่อมีหมู่บ้านขึ้นมา เรียก “บ้านสิง” เมื่อสร้างวัดจึงเรียกว่า “วัดสิงห์” และเมื่อความเจริญของบ้านเมืองขยายมากขึ้น ชื่อหมู่บ้าน ตำบล และอำเภอ ก็ใช้คำว่า “วัดสิงห์” เป็นชื่อทางราชการ นามวัดจึงเปลี่ยนใช้ชื่อ “วัดสิงห์สถิตย์” ต่อมาในราวปี พ.ศ. ๒๔๘๓ ได้ตัดตัว “ย์” ออก คงเขียนเป็น “วัดสิงห์สถิต” สิ่งสำคัญของวัดนี้ ได้แก่ อุโบสถ เป็นอุโบสถแบบโบราณ ที่เรียกกันว่า “โบสถ์มหาอุต” มีกำแพงแก้วโดยรอบ หน้าบรรณอุโบสถมีภาพปูนปั้นรูปพระอาทิตย์ทรงรถที่งดงามมาก นับเป็นสถาปัตยกรรมที่ทรงคุณค่าภายในอุโบสถ เป็นที่ประดิษฐ์พระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ นาม “หลวงพ่อใหญ่” และศาลาการเปรียญ ถูกยกให้สูงขึ้นเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๕๑