วัดของหมู่บ้านน้ำรัดแต่ดั่งเดิม ตั้งอยู่ในเขตของ หมู่ที่ 4 ของตำบลน้ำรัด ฟากตะวันออก ของถนนสายบ้านสุพรรณ –หัวเมืองชื่อว่า “วัดหนองน้ำรัด” มีเนื้อที่ 6ไร่ 3 งาน 98 ตารางวา น.ส.3 ครุฑเขียว( 7ไร่ 2 งาน 69 ตารางวา) บริเวณที่ตั้งวัดมีอาณาเขตติดกับลำแม่น้ำยม สร้างขึ้นเมื่อใด และมีเจ้าอาวาส ปกครองดูแลมาจำนวนเท่าใด ไม่ปรากฏประวัติที่แน่ชัดมาก่อน เท่าที่ทราบและเป็นที่ยืนยันได้แน่นอนและจากคำบอกเล่าของผู้เฒ่าผู้แก่ที่เล่าสืบต่อกันมาที่พอเชื่อถือได้เช่น จากการสัมภาษณ์ พ่อเฒ่าตุ้ย มหาวัน อายุ 94ปี และ แม่เฒ่า ไฮ วังแก้ว อายุ 89 ปี (ขณะที่ได้บันทึกคือ วันที่ 10 สิงหาคม 2538 ) ปัจจุบันนี้บุคคลทั้งสองนี้ได้เสียชีวิตแล้ว ทำให้ทราบว่าในช่วงหนึ่ง วัดหนองน้ำลัดมีเจ้าอาวาสและสามเณร จำพรรษาอยู่ต่อมา มีดังนี้ 1.หลวงพ่อธิ หรือ ครูบาธิ เป็นเจ้าอาวาส 2.สามเณรใจ คำแจ้ (บิดา ของแม่เฒ่า ไฮ วังแก้ว ในเวลาต่อมา ) 3.สามเณรวงศ์ สินธุวงศ์ (บิดา ของพ่อเลี้ยง ทวีศักดิ์ สินธุวงศ์) 4.สามเณรราช ทิพยรักษ์ (บิดาของ นาง ไข อินกัน) ต่อมาลำน้ำยมได้เปลี่ยนทิศทางการเดินและกัดเซาะทำให้ตลิ่งพัง และกินเนื้อที่เข้าหาเขตวัดมากยิ่งขึ้น ประกอบกับบริเวณลานวัดมีรูกว้างลึก (รูหลาว) อยู่หลายแห่ง เป็นที่เกรงว่าจะเกิดอันตรายต่อโบราณสถานต่อไปในภายภาคหน้า ครูบาธิ จึงได้ปรึกษากับชาวบ้านผู้เฒ่าผู้แก่ในสมัยนั้น อาธิ เช่น พ่อท้าวเทพ พ่อแสน นามวงศ์ (ใจ ทิพยรักษ์) เพื่อขอความคิดเห็นและแนวทางในการแก้ไขเพื่อให้วัดแห่งนี้เป็นศูนย์รวมยึดเหนี่ยวจิตใจของชาวหนองน้ำรัดต่อไป